دانشجو دکتری شهر سازی پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران
چکیده
مقاله حاضر به بررسی نظام برنامه‌ریزی فضایی اتریش می‌پردازد. گرچه شروع برنامه‌های آمایش سرزمین در اتریش بر اساس تعاریف نوین به دهه‌های 50 و60 قرن بیستم برمی‌گردد، از سال 1971 با تشکیل کنفرانس آمایش سرزمین (?rok) این امر به طور جدی بر مبنای قانون اساسی در دستور کار 9 ایالت به عنوان مسؤولان اصلی تهیه آن قرار گرفت. در یک سیستم پیچیده از توزیع قدرت و در سه سطح ملی (فدرال)، ایالتی و محلی این برنامه‌ها به اجرا در می‌آیند. دولت مرکزی مسؤولیت برنامه‌های آموزش عالی، فرودگاه‌ها، مدیریت آب، حمل و نقل ریلی، جاده‌های بین منطقه‌ای، آزادراهها و جاده‌های فدرال، معادن، جنگل‌داری و امور مالی را برعهده دارد. قوانین ساختمانی و منطقه‌بندی، حفاظت از طبیعت، شکار وماهی‌گیری،کشاورزی، وضع و دریافت مالیات برعهده ایالت‌ها می‌باشد. اطلاعات مورد نیاز برنامه‌ریزی در سطح منطقه‌ای جمع‌آوری می‌شود و در تهیه برنامه‌های منطقه‌ای، هماهنگی با حکومت مرکزی و مناطق همجوار پیگیری شده و توصیه‌های لازم برای نظارت بر شهرداری‌ها و برنامه‌های شهری ارایه می‌شود. تنها سطحی که برنامه‌ریزی فضایی در تمام سطح محدوده اجرا می‌شود سطح کمون‌ها(سطح محلی) است که از وین،14 شهر خودمختار و2342 شهرداری کاملاً کوچک تشکیل می‌شوند در این سطح طرح‌های کالبدی محلی تهیه می‌شوند که به لحاظ حقوقی الزام‌آور بوده و می‌بایست اصول توسعه وعمران، ابزار اجرا و طبقه‌بندی کاربری اراضی را پیش‌بینی نمایند و توسط مرجع منطقه‌ای نظارت، بازبینی و تصویب نهایی گردند.
