عرصه‌های طبیعی با ارزش فرهنگی یکی از مهم‌ترین گنجینه‌های تنوع زیستی و فرهنگی هستند که طی سده‌های متمادی از سوی مردم مورد حفاظت قرار گرفته‌اند. اما در عصر حاضر به دلیل نبود معیارهای حفاظتی و هم‌چنین فعالیت‌های انسانی در معرض تهدید قرار گرفته‌اند. هدف از این نوشتار اولویت‌بندی معیارهای لازم برای شناسایی پهنه‌های حفاظتی با ارزش فرهنگی است. از این رو، نخست تلاش شد معیارهای مورد نیاز برای اهداف این پژوهش شناسایی و سپس در یک چارچوب جدید جمع‌بندی گردد. در مجموع 12 معیار برای فرایند مکان‌یابی پهنه‌های حفاظتی شناسایی شد، سپس این معیارها بر اساس روش دلفی غربال گردید و به ترتیب معیارهای سیمای سرزمین با ارزش فرهنگی، دارایی‌های فرهنگی ناملموس، حمایت قانونی، دارایی‌های فرهنگی ملموس، قلمروهای جغرافیایی با ارزش طبیعی، تمایل اجتماعی، نهادهای اجتماعی، سیماهای طبیعی منحصر به‌فرد، قلمروهای جغرافیایی با ارزش فرهنگی،گونه‌های معین، اهمیت حفاظتی و وابستگی اجتماعی با اهمیت درنظر گرفته شدند.
