ارزیابی میزان تحقیق‌پذیری طرح هادی شهر دهاقان

نویسندگان

1 کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری دانشگاه اصفهان

2 دانشیار گروه برنامه‌ریزی شهری دانشگاه اصفهان

3 کارشناس ارشد سنجش از دور و سیستم‌های اطلاعاتی جغرافیایی دانشگاه تبریز

چکیده

با توجه به تهیه طرح‌های هادی در ایران ، به مدت 5 دهه، انتظار می رود این گونه کوشش ها در شهر های کم جمعیت ما ، به برنامه ریزی دقیق که پیشرفت شهر های میانی ما را تضمین می کند، منجر شود.
طرح جامع شهری بیشتر به منظور ترویج ضوابط شهرسازی، کنترل توسعه شهرها، هماهنگ سازی بخش های مختلف شهر و شناخت حوزه های نفوذ شهر تهیه می‌شود.
در این پژوهش تلاش بر آن است تا با مقایسه تطبیقی طرح هادی و جامع دهاقان میزان تحقق پذیری آن، در وجوه جمعیتی، کالبدی و انواع کاربری‌ها بررسی شود. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی می باشد. بررسی‌ها نشان داد تحقق پذیری جمعیتی که زیربنای بقیه کاربری‌هاست 70 در صد بوده و حدود 7000 نفر از میزان پیشنهادی عقب مانده است. به جز کاربری‌های مسکونی ،اداری ـ انتظامی، مذهبی، تجاری، فضای سبز، شبکه راه و کشاورزی بقیه کاربری ها حتی با محاسبه درصد تحقق آن‌ها با توجه به جمعیت موجود محقق نشده است. که این نشان از عدم توانایی طرح هادی در پیشبرد توسعه بر اساس برنامه ریزی موجود است.محاسبات صورت گرفته طبق روش هلدرن، نشان داد که شهر دارای رشد بی رویه و اسپرال است؛ به طوری که تا حدود 28 سال آینده،محدوده شهر زمین لازم را جهت جذب جمعیت داراست. از جمله عوامل کاهش جمعیت شهر می توان به مهاجرت گسترده مردم، به دلیل عدم وجود فرصت اشتغال ، کاهش گرایش مردم به کشاورزی به علت خشک‌سالی‌های گسترده و نبود صنعت در شهر اشاره کرد.

کلیدواژه‌ها